uitsloven -.-

Damièn gaf Leysia nu ook een knuffelk.
''Het maakt niets uit. Dat is het risico dat je loopt als je iets moet stelen'' zei hij.

"Okee dan..." Zei Leysia en ze kwam tot haar schrik erachter dat haar boogje gebroken was.
"Nouhou... Daar heb ik superlang over gedaan." Zei ze verdrietig.

''We maken wel een nieuwe Leysia geen punt. Wel jammer van je boog'' zei Amaranth.

"Kan deze niet gerepareerd worden? Hier heb ik nog met mijn vader aan gewerkt voordat hij..." Leysia kreeg een brok in haar keel door daar alleen al aan te denken.
"Deze is me gewoon heel dierbaar.." Zei ze zacht tegen de twee.

''Bogen hanteren kan ik wel maar van bogen maken weet ik niets'' zei Damièn.
''We kunnen naar de markt gaan misschien is daar wel iemand die ons kan helpen'' zei hij.

"Nou... Okee dan, kun je lopen?" Vroeg Leysia bezorgd en hielp hem opstaan.
Daarna liet ze haar oude kapotte boog met de stroming van de zee meedrijven.

''Ik voel me nu net zo`n oude opa'' grinnikte Damièn.
Hij liep een stukje. Langzamer dan gewoonlijk maar hij kon lopen.
''Kom je?'' vroeg hij aan Leysia.

Je bent helemaal geen opa, jij gekkie." Zei Leysia blozend en keek nog een laatste keer naar haar boog die nu uit het zicht dreef.
"Kom jij ook mee Amaranth?" Vroeg ze terwijl ze weer radslagen om de twee heen maakte.