uitsloven -.-

''Ik trainde vroeger die wachters. Zowel Light als Dark. Ik was zogezegd hun lerares. Toen besloot ik een eigen groep op te zetten tegen de wachters. Deze groep heet de Pirates'' vertelde Amaranth.

(Ja de vorige vond ik ook mooier, maar ik wilde er een die de speelsheid van een klein kind uitbeeldde )

"Piraten? Oeh, wat cool zeg." Zei Leysia dolenthusiast.
"Mag ik ook mee, Piraten zijn zow cool." Vroeg ze een beetje hyper.

Amaranth dacht even na.
''Ehh tuurlijk ik zie eigenlijk geen reden waarom niet'' zei ze.
''Damièn hoort er ook bij'' zei ze.

Leysia haalde een zelfgemaakt handboogje tevoorschijn waar je wel om moest lachen hoe die eruit zag.
"Kijk eens." Zei ze met een grijns en pakte ook wat zelfgemaakte pijlen en schoot daarmee op een boomstronk, ongeveer driekwart meter van waar ze mikte.
"Goed ben ik he." Zei ze nog steeds grijnzend.

Dmièn grijnzde even.
Achter hun was opeens veel kabaal te horen.
''Blijkbaar ben ik toch gevolgd'' zei Damièn die opstond en naar de Light wachters keek die aan kwamen stormen.

Leysia schrok zich een ongeluk en sprong snel achter Damien.
"Ken jij ze?" Vroeg ze zacht terwijl ze haar hoofd achter hem uitstak om te kijken wat er gebeurde.

''Ach ja blijkbaar toch nog iets van m`n lessen opgestoken'' zei Amaranth.
Ze greep naar haar zwaard en rende op de wachters af.
Ze zette haar zwaard in het zand en gebruikte het als steunpaal toen ze sprong om twee wachters een schop voor hun hoofd te geven.
De twee wachters vielen op de grond en Amaranth trok haar zwaard uit het zand.
''Dat is al 2-0'' zei ze.

Leysia sprong achter Damien uit en begon de wachters te beschieten, maar ze miste vooral, en haar pijlen konden niet tegen de bepansering van de wachters op.
Een van de wachters rende op haar af en greep haar vast.
"Laat me los engerd, LAAT ME LOS!!" Riep ze en begon wild te spartelen, waardoor de wachter een pijnlijke mep in zijn gezicht kreeg.

''Jammer genoeg wel'' zei Damièn.
''Geen zorgen Leysia Amaranth en ik doen dit wel vaker'' zei hij.
Damien rende Amaranth voorbij terwijl hij van de schede die aan zijn heup hing duo zwaarden.
Hij sprong en sloeg aan weerzijden van hem twee wachters het hoofd af.

''Leysia'' riep Amaranth.
Ze rende op de wachter af.
De wachter greep zijn zwaard en probeerde op Amaranth in te hakken.
Behendig ontweek Amaranth de stoten en sloeg zelf toe door haar zwaard en de buik van de wachter te steken.

Leysia keek geschokken naar de wachter die voor haar voeten dood neerviel.
"Okee, nu is het genoeg!" Riep ze kwaad uit en gooide haar boogje opzij.
Ze pakte het zwaard van de wachter en sloeg daarmee een beetje onhandig naar de andere wachters, omdat het zwaard veel te groot was voor haar.
Behendig ontweek ze wel de aanvallen van haar tegenstanders.

Damièn moest ook voor Leysia uitwijken omdat ze in het rond sloeg met het zwaard.
Daadoor kon hij niet uitkijken voor de wachter achter hem en werd met een kleine dolk in zijn zij gestoken.
Damièn hapte naar adem en trok met zijn tanden op elkaar de dolk uit zijn zij.
Met een snelle beweging sneed hij de keel van zijn belager door met diens eigen dolk.

De rest van de wachters die nu nog over waren sloegen op de vlugt.
Amaranth knielde neer bij Damièn gaat het?'' vroeg ze.

Leysia gooide het zwaard naar een van de wachters die ook dood neerviel.
"Damien!" Riep ze geschrokken uit toen ze Damien zag liggen. "Wat heb ik gedaan?" Zei ze schuldig.
Ze ging snel wat water halen uit de zee, maar gelukkig struikelde ze op de terugweg door haar haast, sinds zout in een wond niet echt fijn is.

Damièn keek naar zwarte bloed dat uit de wond over zijn vingers stromen.
Hij drukte zijn hand stevig tegen de wond wat eigenlijk niets hielp.

Leysia keek panniekerig om zich heen en scheurde uiteindelijk maar een reep van haar mooie jurkje af.
"Amaranth weet jij hoe dat moet?" Vroeg ze terwijl ze hem op de gekste manieren probeerde te verbinden.

''Kom maar'' zei Amaranth die de reep stof overnam.
Ze verbond rustig de wond van Damièn.
''Probeer eens te staan'' zei ze.

Leysia keek verbaasd naar hoe gemakkelijk het leek toen Amaranth Damien verbond.
"Ow sorry, dit is allemaal mijn schuld." Zei ze en werd rood van schaamte.

Damièn ging voorzichtig staan.
''Nee dit is mijn fout ik had zeker moeten weten dat ik die gasten kwijt was'' zei hij.

''Nou ja wat gebeurd is is gebeurd'' zei Amaranth die haar zwaard opborg.
''Maar ik denk wel dat het verstandiger is om voor jou een lichter zwaard te zoeken als je er met een wilt vechten natuurlijk'' zei ze.

"Nee, ik had niet zo moeten rondzwaaien met een veel te groot zwaard." Zei Leysia die bijna in huilen uitbarstte.
Ze pakte haar zelfgemaakte boogje weer en ging tegen Amaranth aanstaan. "Ik hou het maar bij een boog denk ik...."

Amaranth trok Leysia tegen zich aan en gaf haar een knuffel.
''Oke het is jou keus'' zei ze.
''En geen zorgen ik ken Damièn hij kan wel tegen een stootje'' zei ze.

Die knuffel zorgde ervoor dat Leysia weer wat rustiger werd en ze veegde de tranen uit haar ogen.
"Kunnen jullie het me dan wel leren?" Vroeg ze nog een beetje snikkend. "Het boogschieten dan."

''Natuurlijk'' zei Damièn.
Hij ging even zitten.
''Wanneer wil je beginnen?'' vroeg hij.

"Zodra het kan. Gezien je.." Zei Leysia en wees snikkend naar zijn zij.
"Het spijt me echt..." Zei ze zacht en keek naar de grond, terwijl er een traan over haar wang liep.