Nieuwe boog?

Damièn liep samen met Leysia door het dorp dat grensde aan het kasteel van Light.
De wachters hadden Leysia zo doorgelaten het dorp in maar Damièn had een witte mantel om moeten doen die zelfs over zijn ogen ging.
Hij liep een beetje mank vanwege zijn wond en keek zoekend rond.
''Zie jij ergens een winkel of zoiets voor bogen?'' vroeg hij Leysia.

"Hmmm... nee ik zie niks voor bogen.. Maar ooohhh kijk eens." Riep Leysia blij uit en rende een steegje in. Even later kwam ze naar terug met een klein lichtblauw wezentje in haar armen. "Is hij niet lief?" Vroeg ze blij aan Damien.

Damièn zette een stap achteruit.
''Wat is dat? hou het uit m`n buurt'' zei hij.
''Ik heb het niet zo op die wezentjes van Light'' zei hij.

"Awww, kom nou!" Zei Leysia en duwde het beestjwe in Damiens armen. "Hij is net zo schattig als jij." Voegde ze er giechelend aan toe.
"Oh kijk, daar hebben ze mooie kleren." Zei Leysia, haar blik, was op een klein winkeltje gevallen en binnen no time rende ze van het ene naar het andere winkeltje.

Het lichtblauwe wezentje keek Damièn aan en beet in zijn vinger.
''Auw dat beest heet me gebeten'' zei hij en liet het wezentje los.
Damièn sabelde op zijn vinger in de hoop dat niemand had gezien dat er zwart bloed uit kwam.
Daarna rende hij achter Leysia aan.
''Leysia wacht nou op mij'' riep hij.

Leysia rende van hot naar her, en toen ze Damien hoorde roepen rende ze blij op hem af.
"Oh kijk eens hier, en dit, dat is cool he?" Zei ze blij terwijl ze hem overal mee naartoe sleepte en hem van alles liet zien, van een zandloper tot een jurk die haar veel te groot was.

(ben ff eten, tot over n kwartier denk ik ^^)

''Ik maar denken dat we enkel een boog halen'' zuchtte Damièn.
Hij werd door Leysia overal naartoe gesleurd.

(eet smakelijk dan)

"Dat moet je ook niet denken, vooral niet als je met mij gaat winkelen." Zei Leysia met een zucht en keek Damien aan met een dat-had-je-kunnen-weten-blik, terwijl ze hem net pas kende.
Uiteindelijk kwamen ze bij een luguber klein winkeltje dat vol was gestoud met wapens, de plek zag eruit alsof het werd gerund door Dark wezens.
"Damien, ik vind dat eng... Moeten we daar naar binnen? Ik heb nog nergens anders een boog gezien.." Zei Leysia toen ze bij het winkeltje stonden en ze verschool zich achter hem.

''Nou dit is vrijwel de enige winkel die wapens verkoopt Leysia'' zei Damièn.
''Kom op zo eng is het toch niet?'' zei hij en deed de deur open.

Leysia vertopte zich nog steeds achter Damien terwijl ze het winkeltje binnengingen. Waar geen wapen hing stond wel een onguur type stil in een hoek alles in de gaten te houden.
Opeens kwam er en man op de twee af. "Wat doen zulke kleine kinderen nou op een plek als dit." Zei hij vals grijnzend terwijl hij dichterbij kwam.

Damièn deed met een ruk zijn kap af.
Hij trok zijn duozwaarden en richtte ze op de man.
''Klep dicht en laat ons zien waar je bogen zijn'' zei hij dreigend.

"Kijk eens, we hebben een herrieschoppertje hier." Zei de man tegen de anderen, en nog meer kwamen er uit de schaduwen opdoemen.
Leysia stond nog steeds achter Damien verborgen en stond nu te rullen van angst.
"Wa-wat moeten ze van ons?" Vroeg ze rillend en keek naar de man die gemeen grijnzend naar haar stond te kijken.

Een valse grijns verscheen op Damièn`s gezicht.
Hij liep naar een zwaard.
''Mooi zwaard. Duur? wat zonde nou'' zei hij.
Damièn legde zijn hand op het lemmet.
Het lemmet smolt direct tot een zwarte drap.

De mannen aarzelden niet en grepen Leysia en Damien beet.
Leysia begon te spartelen en greep naar het dichtsbijzijnde wapen, maar ze werd weggedragen door een van de mannen. "Laat me los, laat me gaan." Schreeuwde ze terwijl ze de man overal sloeg waar ze hem maar kon raken.

''Laat haar met rust'' riep Damièn kwaad.
Hij gaf de man die hem vasthield een knietje.
Daarna stak hij beide zwaarden door de keel van de man.

Leysia viel op de grond en kroop in een hoekje waar een aantal werpmessen lagen. Toen ze nog een man dichterbij zag komen raapte ze geschrokken de messen op en kromp ineen, voordat ze een paar messen op de man afgooide.
Toen ze opkeek hadden de tweemessen die ze had gegooid een man geraakt die net Damien van achter wilde aanvallen, en de man die haar wilde grijpen stak ze een mes tussen de ribben.
"Okee ik vind het hier niet leuk meer." zei ze bijna huilend en rende achter de toonbank waar ze ging schuilen.

''Daarom prefeer ik ook mijn eigen soort die laat me teminste met rust'' zei Damièn.
Hij pakte een boog en gooide een van de overlevende wat geld toe.
''Prettig zakendoen'' zei hij sarcastisch.
Hij pakte Leysia voorzichtig bij haar arm en trok haar mee.

kai zag dat de jongen het meisje meenam.
hij liep er op af en zei"zo zo"

Leysia's oog viel op een paar pijlen die ze snel meepakte, voordat ze nog haar tong uitstak naar de mannen.
Toen ze buiten stonden keek ze blozend naar Damien die haar nog aan haar arm vast had. "Kijk eens." Zei ze blozend terwijl ze een mesje in zijn hand duwde. "Zelf heb ik er ook een meegenomen." Zei ze grijnzend.

Damièn nam het mesje aan.
Toen merkte hij de jongen op.
Damièn trok al zijn duo zwaarden en keek de andere jongen tegenover vijhandig aan.
''Ik heb nogal haast wat moet je?'' vroeg hij vrij bot.
Botter dan hij eigenlijk bedoelde.

"niks "zei hij en trok zijn practige blauw rode zwaard

"Oeh, wat een mooizwaard." Zei Leysia die meteen weer was afgeleid door dat blauwe beestje dat langs kwam kruipen.
"Hallo lieverd, mij ken je nog wel?" Zei ze en begon ermee te spelen. "Kom Damien, doe lekker mee." Zei ze en trok even aan zijn arm.

hij knikte naar haar en richte dan zijn blik weer op damién

''Nee bedankt een keer op een dag gebeten vind ik genoeg'' zei Damièn.
''Ik ben hier weg. Deze licht wezens drijven me nog tot gekte'' zei hij en rende er mankend vandoor.

hij liet zijn zwaard zakken en keek weer naar leysia